(Nafnlaust ljóđ)
blómin sofa í glugganum og lampinn starir ljósi
og glugginn starir hungsunarlaust í myrkriđ fyrir utan
sálarlaust afhjúpa málverkin ţađ sem ţeim vvar trúađ fyrir
og flugurnar standa kyrrar á veggjunum og hugsa sitt
blómin halla sér ađ nóttinni og lampinn spinnur ljós
í horninu spinnur kötturinn ull ađ sofa á
viđ og viđ kraumar kaffikannan af vellíđan á eldavélinni
og börnin leika hljóđ međ orđ á gólfinu
hvítdúkađ borđiđ bíđur einhvers
hvers fótatak aldrei berst upp stigann
lest sem borar sundur ţögnina í fjarska
afhjúpar ekki leyndardóm hlutanna
en örlögin telja klukknarslögin högg eftir högg.
Gunnar Ekelöf: Ţví nóttin kemur. Pjetur Hafstein Lárusson. Hringskuggar, 1990, p. 17
